အရုပ္ကေလး

ေဆးလိပ္မီးခိုးနံ႔ နဲ႕ မီးခိုးေရာင္ အေငြ႕အသက္ေတြဟာ ဒီအခန္းရ႕ဲ ပံုမွန္အေျခအေနပဲ။သူ႕အခန္းကို
ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး စူးစမ္းမေနပဲ မီးဖြင့္ျပီး ၀င္လာလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ စားပြဲေပၚက ေရဘူးဆီကို
တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ဖင္ကပ္သာက်န္ေနတဲ့ေရကို ေမာ့ခ်လိုက္ေသာ္လည္း
ေအးျမတဲ့စီး၀င္မႈကိုမေပးႏိုင္ဘူး။တေနကုန္ ပူထားတဲ့အရွိန္နဲ႕ ႏုန္းေခြေနတဲ့ေရဟာ လည္ျမိဳတေလွ်ာက္
စီးဆင္းသြားတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ေသာက္ေရအိုးထဲကေရကိုပဲ တိမ္ျပီးခပ္ေသာက္လိုက္တယ္။
ညစာစားခ်င္စိတ္လည္းမရွိ။ရွိလည္း ဘာမွအဆင္သင့္မရွိ။အိပ္ရာေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္ျပီး
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားလိုက္တယ္..။အရုပ္ေလး……။သူဘာေၾကာင့္ေမ့ေနခဲ့သလဲ။သူျပံဳးျပလိုက္တယ္။
ေစာင့္ေနရတာၾကာျပီလား။ဘာမွျပန္မေျဖ။ဒီေန႕သူေနာက္က်၍ အရုပ္ေလး စိတ္ဆိုးေနတာလား။
အရုပ္ေလးကို ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲ။ခင္ဗ်ားတို႕ေကာ ခင္ဗ်ားတို႕ ခ်စ္သူနဲ႕စိတ္ေကာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆို
ဘယ္လိုေခ်ာ့သလဲ။မဟုတ္ဘူး ဘယ္လိုေခ်ာ့ဖို႕စဥ္းစားသလဲ။ေဆာရီး က်ဳပ္ေစာက္ပိုေတြေမးေနမိိတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ေစာက္ပိုေတြကိုပဲ က်ဳပ္တို႕ ၀တၱရား လို႕ေခၚၾကတယ္မလား။ထားပါေတာ့။
ဒါနဲ႕က်ဳပ္လည္းအရုပ္ေလးရဲ႕နဖူးကိုညင္ညင္သာသာေလး နမ္းလိုက္မိတယ္ထင္တယ္။
အရုပ္ေလးျပံဳးေယာင္သမ္းသြားတယ္။ဒါဆို စိတ္ဆိုးေျပျပီေပါ့ ဟုတ္လား။ဒါနဲ႕ပဲ ခင္ဗ်ားထင္တာက
က်ဳပ္ကအရုပ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္လို႕ အရုပ္ေလးကလဲ အလိုက္သင့္ မွီေလ်ာ့လို႕ အဲ့လိုလား။
မဟုတ္ဘူး။အရုပ္ေလးရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေရျပားေပၚကို က်ဳပ္ဘယ္တုန္းကမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္
မက်ဳးေက်ာ္ဖူးဘူး။ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုၾကည့္ေနတယ္။က်ဳပ္သိပါတယ္ ေစာေစာက နဖူးကိုနမ္းလိုက္တယ္
ဆိုတဲ့ကိစၥမလား။ဒါဟာ ခင္ဗ်ားကို ရွင္းျပရမွာ ရႈပ္ေထြးတယ္။က်ဳပ္ရွင္းျပလိုက္လို ့ ခင္ဗ်ားနားလည္သြားတယ္
ပဲထားဦး တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားနားမလည္ပါဘူး။တယ္လီပသီ ဆိုတာၾကားဖူးလား။က်ဳပ္လည္း
ၾကားဖူးနား၀ပါပဲ။ေမးတယ္ဆိုတာကလည္း စကားလံုးတစ္ခုအေနနဲ႕ ၾကားဖူးလားဆိုတာပါပဲ။
ၾကားဖူးသည္ျဖစ္ေစ မၾကားဖူးသည္ျဖစ္ေစ ဒါဟာသိပ္အေရးပါလွတဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
အရုပ္ေလးဟာ က်ဳပ္ေဘးမွာထိုင္ေနတယ္။အရုပ္ေလးကို က်ဳပ္ခ်စ္တယ္လို ႔ တခါမွမေျပာဖူးသလို
အရုပ္ေလးကလည္း က်ဳပ္ကိုခ်စ္တယ္လို႕တခါမွမေျပာဖူးဘူး။ဒါေပမယ့္ အရုပ္ေလးလဲသိတယ္။
က်ဳပ္လည္းသိတယ္။ဘာကိုသိတယ္ဆိုတာလည္း က်ဳပ္တို႕တေယာက္ခ်င္းပဲသိတယ္။ခင္ဗ်ား
ဘာကိုသိခ်င္ေနတာလဲ ဆိုတာကိုပဲ က်ဳပ္တို႕မသိတာ။ပင္ပန္းတယ္လို႕ေတာ့ဘယ္ဟုတ္မလဲ
အရုပ္ေလးရယ္..။ကိုယ္တို႕ဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ကၽြန္ေတြပဲ။အဲ့ဒီထဲက တခ်ိဳ႕ကၽြန္ေတြကို
ကိုယ္သိပ္သနားတာပဲ။သူတို႕ဟာစားစရာေတြေရာက္လာလို႕ စားခ်ိန္တန္ျပီဆိုတဲ့အခါ
အဲ့ဒီထဲကတ၀က္ကိုစုဗူးထဲေျပးေျပးစုၾကတယ္။ကိုယ္ကေတာ့ အကုန္စားပစ္လိုက္တယ္..ဟားဟား။
ေနဦး ….ဆက္ေျပာျပမယ္။တေန႕ကေတာ့ တစ္ေယာက္က သူ႕စုဗူးကိုခြဲဖို႕လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကိုယ္ေရာက္သြားတယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သူကကိုယ့္ကိုယ္တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္တယ္။
ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာေတာ့ကိုယ္မေျပာျပေတာ့ပါဘူး။ဆိုလိုျခင္းဆိုတာ တိက်ျခင္းလို႕မွ
ျပန္ဆိုလို႕မရတာ။ေနာက္တခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆိုလိုျခင္းတစ္ခုျဖစ္ေနမွာပဲေလ။ျပီးေတာ့သူက
သူ႕စုဗူးကိုခြဲလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္သူထင္ထားသလိုျဖစ္မလာပဲ သူ႕စုဗူးထဲက ထမင္းဟင္းေတြဟာ
သိုးပုတ္လို႕။သူကိုယ့္ကိုယ္တစ္ခ်က္ထပ္ၾကည့္တယ္။အဲ့ဒီအရာေတြကိုလည္း ဒါဟာသူ႕ရဲ႕ဟာေတြ
မဟုတ္ပါဘူးဆိုျပီးေတာ့ ကပ်ာကယာ ေကာက္သိမ္းလိုက္တယ္။အဲ့ဒီေနရာမွာကိုယ္သူ႕ကို
ရယ္လိုက္မိသလား။မရယ္ပါဘူး။ကိုယ္ေတာ္ေတာ္သနားသြားတယ္။သနားတယ္ဆိုတာ
ကိုယ္လည္းေသေသခ်ာခ်ာေတာ့မသိဘူး ဒါေပမယ့္သနားမိသြားတာေပါ့။
ခင္ဗ်ားေကာဒါကိုဘယ္လိုျမင္လဲ။မေျပာျပလည္း ကိစၥေတာ့မရွိဘူး။ခင္ဗ်ားမွာအျမင္တစ္ခုခုေတာ့ရွိမွာပါ။
မရွိဘူးဆိုလည္း ခင္ဗ်ားမွာ မရွိဘူးဆိုတဲ့အျမင္တစ္ခုခုရွိေနတာပဲေလ။အရုပ္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
အရုပ္ေလးရဲ႕အျမင္ေတြၾကားေနရတယ္။သူကအရုပ္ေလးပဲေလ။ခင္ဗ်ားကေတာ့အရုပ္ေလးမဟုတ္ဘူး။
ခင္ဗ်ားပ်င္းေနျပီလား။ဒါဆို ေနာက္ၾကံဳမွေတြ႕ၾကတာေပါ့။ဟိုမွာအရုပ္ေလးေတာင္အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီပဲ။
ခင္ဗ်ားမွာအေပါဆံုးကအံအားသင့္ျခင္းေတြလား။ခုနက မအိပ္ေသးဘူးမွန္ေပမယ့္ ခုအိပ္ေပ်ာ္သြားျပီေလ။
ခင္ဗ်ားဟာ အျမဲတမ္း သူ႕ဟာသူေရြ႕လ်ားေနတဲ့အရာေတြကို လိုက္အနက္ေကာက္ေနတယ္။
စိတ္ထဲမထားပါနဲ႕။ေစာေစာကတည္းက ဒီေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းရွိေနခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား။
စဥ္းစားျပန္ျပီ။ဘာေတြဒီေလာက္ေတာင္ေလာေနသလဲ မိတ္ေဆြရာ…ျဖည္းျဖည္းေပါ့။မနက္ျဖန္ဟာ
ကုဒ္နံပါတ္ေတြမလိုပါဘူး။အစီအစဥ္တက်ပဲျဖစ္ျဖစ္ အစီအစဥ္မက်ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္လာမွာပါ။



တယ္ရီ
29.8.2013
947pm

Posted via Blogaway